Yaşamın anlamı ile ilgili insanlık tarihinin hayli fazla birikimi vardır. Her milletin kendi kültürüne ve alışkanlıklarına göre tanımlanmış bir şekli vardır.
Bu tanımlamalar genel olarak ;
Felsefi,
Geleneksel,
Dini literatür bağlamında sınıflanmıştır.
Her ne kadar özgünlük, farklılıklar, güncel edinimler gibi kavramlar ile anlatılar yenilenip, yinelense de temel asla değişmez.
Sorgulayan insanın spesifik görüşü aslında selefin halefe devrinden ibarettir. Ve olumlu veya olumsuz etki altında kişinin kabiliyet rengine göre oluşur. Yani ilgi ve alaka türüne göre bir önceki durumdan hazır duruma uyarlanmış felsefi bir aktarım şeklidir.
Geleneksel geçişler deneyimlerden oluşur. Sosyal tecrübe işlevsel formlarını yaşamsal edinimlerin havuzuna döker ve oradan hayat alanına sürer. Anlık ve pratiklik bağlamında verimlidir.
Yukarıda söz edilen iki alanda iki sınıf anlayışa göre arz oluşturur. Bu iki sınıfın kendi aralarında boyut farkı vardır. Birinde olan doygunluk ve aristokratik yaklaşım belirli bir zümrenin içselleştirdiği kapalı bir sistemdir.
Sosyal tecrübenin birikimleri bu sınıfa göre avam, yani alt tabaka için tanımlanmış yaşama şartlarından ibarettir.
Söz konusu bu iki sınıf arasında fayda planında ve genel anlamda sürdürülebilir bir ilişki ve paylaşımdan söz etmek mümkün değildir.
Dolayısı ile aşağıdan üst tabakaya çıkmak olası olmadığından, yukarıdan aşağıya da bir tenezzül oluşmaz. İki tabaka arasında ki dengeyi ancak iki sınıfta da kabul edilmiş olması koşulu ile din oluşturur.
Din öğretisinde olan erdemler ve alçak gönüllülük, yardımlaşma ve paylaşım gibi yapılan Tanrı buyruğu önermeler dindar tabakalar arasında bir etkileşim ve iletişim oluşturabilir.
Ancak dinlerin güncel algısı ve dini kurum ve otoritelerin toplum üzerinde meydana getirdiği gerekçelendirmeler genel itibariyle doğrudan bir kabulü mümkün kılmamaktadır.
Bir anlamda gerçek yalnız kaldığından ve sahiplenilme zorluğu ile karşı karşıya getirildiğinden, hurafe ve hikâye olarak hükme bağlanan bir idrakle terk edilmektedir.
Böylelikle hayat nedir sorusu, gerek popülarite, gerek sınıfsal açmazlar, gerek yaşamsal konfor alışkanlıkları, gerek mistik oligarşi, gerek bağnazlık olgusu , gerekse alan otoritesinin baskısından doğan kargaşanın altında niteliğini yitirmiştir.
Adeta, bireyden kitleye, fertten sınıflara kadar çeşitli ego teşekkülleri, bencilikten türetilen değerler ile yeni bir künt millet toplulukları meydana getirmiştir.
Bu topluluklar var olan duruma çabuk alışan, kavarama yetisi körelmiş, söylemlerle yönetile bilinen sosyal yapılardır. Söz konusu yapılar, Tepkisiz, ürkek, korkuya yenik, kendi varlığının dışında bir dünya algısına sahip olmayan türlerden oluşur.
Bugün dünyanın çoklu insan coğrafyası bu türlerle şekillenmiştir.
Güç sahibi olanlar insani değerlerden yoksun bir şekilde tüm varlık kaynaklarını tüketirken, zayıf olanlar kendilerine erişmemesini düşlediği zararlardan koruna bilmek için pasiflik çukuruna gizlenmişlerdir.
Dolayısıyla ne felsefi ne geleneksel ne de kendi niteliğini yalın gerçekliği ile anlatamayan ve iddiasını ispatlayamayan bir din olgusu, İnsanın hayat ve kendi yaşamı ile ilgili neden ve niçin sorularının hakiki ve tatmin edici cevabını veremez.
Çünkü bir anlamda düşünce ve fikri üretimler inovatif felsefe olduğundan kuşak değişimlerinin ilgisin çekecek güncelliğe sahip değildir.
Bununla birlikte geleneksel birikimler zamanın getirdiği yeni ihtiyaç türlerini karşılayacak yeni nesil uygulama rezervlerinden yoksundur.
Ve dinlerin otorite, totalitarizm diktası altında amaç ve hedefi baskılanmış hakikati, inançla vaat edilen ruhsal özgürlüğü temin edemez.
Dünyada hâkim olan tek Tanrılı dinlerin bir biri ile çatıştırılmasına ve bağlılarının ötekilerin yok edilişini arzulayan iştahlı istençlerine bakıldığında konunun anlaşılmadığı tüm gerçekliği ile ortaya çıkacaktır.
Her dinin tanımladığı değerlerin yaklaşık normlarda aynı olmasının, uygulamada özel kalması ve diğerlerinin reddine sebep olacak kadar nicelik barındırması enteresan değil midir?
İyiliği yaymak için iyiliği öldürmek,
Çevreyi korumak için başkasına ait bir çevreyi yok etmek,
Paylaşmayı ve yardımlaşmayı savunurken, başkasının yaşam şartlarını ortadan kaldırmak,
Cennete gitmek için gerekli olan güzellikleri, başkasının hayatını cehenneme çevirererek elde edileceğini düşünebilmek konunun doğru anlaşılmadığı gösterdiği gibi, genel olarak her din diğer bir dinin inkârcısı olmaktan kurtulamamaktadır.
Bu nedenle dinler açısından, zaman, dönem, tarihsel koşullar, çağlar ve çığırlar, Antropolojik gelişim, medeni, sosyal ve endüstriyel oluşumlar, içerikler, önermeler, buyruklar, kazanımlar, nitelikler, teklif, davet ve denklik gibi bir çok esastan objektif ve realist ölçülerle, herhangi bir mazi ve kurgu etkisi altında kalmadan yeniden ele alacak global bir konsorsiyum gerektiği açıkça görülmektedir.
Evet, anlaşılıyor ki yukarıda söz edilen alanlarda çok yönlü değişimim küresel gerekliliği, yapıcı süreç yatırım iradesini ve rasyonel girişimciliği zorunlu kılmaktadır.
Understanding Life -1
Human history has accumulated a great deal of knowledge about the meaning of life. Each nation has a defined form according to its own culture and habits.
These definitions are generally ;
Philosophical,
Traditional,
It is classified in the context of religious literature.
Although the narratives are renewed and reiterated with concepts such as originality, differences, current acquisitions, the basis never changes.
The specific view of the questioning person is in fact the handover of the predecessor to the successor. And it is formed according to the color of the person’s ability under positive or negative influence. In other words, it is a form of philosophical transmission adapted from the previous situation to the current situation according to the type of interest and relevance.
Traditional transitions are made up of experiences. Social experience pours its functional forms into the pool of vital acquisitions and from there it takes them into the field of life. It is efficient in terms of immediacy and practicality.
In the two areas mentioned above, two classes constitute supply according to understanding. These two classes have a dimensional difference between themselves. The saturation and aristocratic approach of one is a closed system internalized by a certain class.
According to this class, the accumulation of social experience consists of living conditions defined for the common people, that is, the lower stratum.
It is not possible to talk about a sustainable relationship and sharing between these two classes in the benefit plan and in general terms.
Therefore, since it is not possible to move from the lower to the upper stratum, there is no degradation from the top to the bottom. The balance between the two strata is created by religion, provided that it is accepted by both classes.
Virtues in religious teaching and God-ordained propositions such as humility, helping and sharing can create interaction and communication between religious strata.
However, the current perception of religions and the justifications of religious institutions and authorities on society generally do not allow for a direct acceptance.
In a sense, since the truth is left alone and faced with the difficulty of ownership, it is abandoned with a perception judged as superstition and story.
Thus, the question of what is life has lost its quality under the turmoil arising from popularity, class dilemmas, habits of comfort, mystical oligarchy, the phenomenon of bigotry and the pressure of the authority of the field.
It is as if various ego formations, from the individual to the mass, from the individual to the classes, have created a new blunt national communities with values derived from egoism.
These communities are social structures that quickly get used to the existing situation, whose ability to comprehend has atrophied, and can be managed with discourses. These structures are composed of species that are unresponsive, timid, fearful and have no perception of a world outside their own existence.
The multiple human geography of the world today is shaped by these species.
While those in power consume all the resources of existence devoid of human values, the weaker ones hide in the pit of passivity in order to protect themselves from the harms that they imagine will not reach them.
Therefore, neither the philosophical, nor the traditional, nor the phenomenon of religion, which cannot explain its own nature with its simple reality and cannot prove its claim, can give a genuine and satisfactory answer to the why and why questions about life and one’s own life.
Because, in a sense, thought and intellectual productions are innovative philosophies, they do not have the topicality to attract the interest of generational changes.
In addition, traditional accumulations lack the reserves of a new generation of practices to meet the new types of needs brought about by time.
And under the dictates of authority and totalitarianism, religions cannot provide the truth, the spiritual freedom promised by faith, whose purpose and goal are suppressed.
A look at the conflict between the world’s dominant monotheistic religions and the appetite of their adherents for the annihilation of the others will reveal that the issue is not understood in all its reality.
Isn’t it interesting that the values defined by each religion are approximately the same in norms, but remain specific in practice and are so quantitative as to lead to the rejection of others?
Killing the good to spread the good,
Destroying someone else’s environment to protect the environment,
Eliminating someone else’s living conditions while advocating sharing and cooperation,
To think that the beauties necessary to go to paradise can be obtained by turning someone else’s life into hell shows that the issue is not understood correctly, and in general, each religion cannot avoid being the denier of another religion.
For this reason, it is clear that a global consortium is needed to re-evaluate the religions in terms of time, period, historical conditions, epochs and epochs, anthropological development, civilizational, social and industrial formations, contents, propositions, commands, achievements, qualities, offer, invitation and equivalence, etc., with objective and realistic measures, without being influenced by any history and fiction.
Yes, it is clear that the global necessity of multifaceted change in the above-mentioned areas requires constructive process investment will and rational entrepreneurship.
Murat Safitürk
