Nev’imiz ve neslimiz binlerce yıldır yeryüzünde hayat ve ölüm arsında kendi gerçeğini aramakta.
Hakikatin ise kendini gerçekçi isteklere göstermek gibi bir özelliği var.
İnsanın kendi değer kanısı ile benimsediği şeyler değerli olamayacağı gibi, değersiz olarak nitelendirdiği şeylerinde kıymetsiz olması mümkün değildir.
Bu nedenle ortak bir kabul noktası olan şeyler evrensel niteliğe sahiptir.
Bir akımın, ekolün ürünü olmak, sadece özümsenen yanlılığın doktrinleri ile yaşama bakmak sığ bir anlayış sahipliliği anlamına gelebilmektedir.
Bu bağlamda hayatın; geçmiş, şimdiki zaman ve geleceği kuşatan tanımı ile ortaya koyulan kapsamlı iddiaların, tarihsel birikime sahip literatür verilerinin belirli bir kesimin mutluluğunu temin etmeyecek kadar geniş, tüm insanlığı içine alabilecek kadar kuşatıcı olması gereklidir.
Evet, doğru denklemler ve doğru cevaplar ancak doğru sorularla kurulur ve bulunur.
Doğru sorular ise insan donanımının fiziksel ihtiyacını karşılamaktan çok daha derin noktalarda barınmaktadır.
Belki birçok insan hayatı boyunca, sürdüğü ömrün anlamı hakkında bir tek doğru cümle bile kuramadan yolculuğunu bitirebilmektedir.
Veya varoluşun sistematiği içinde hiçbir şeye ilgi bile duymadan, konuşan hayvan statüsünde yaşam ışığını söndürebilmektedir.
Ve yine arzu ve istek alıcısı olup, hiç bir şeyin farkına varmayarak, bir çeşit duygu ve fikir erozyonu yaşamak suretiyle insan doğasının merkezinde olan ve kalp denilen duygu merkezinin hayat formunu kaybetmesine neden olabilmektedir.
Oysa insan tümsel varlığı bir kâşiftir.
Yaşam merkezi olan ruhunda kendinden başlayan ve hayatın kendi dairesi içine aldığı tüm alanlara yönelen ilgi barındırmaktadır.
Varlık sahasına çıkmış her şeyle adeta fotosentez yapabilen bir varlıktır.
Yaşam enerjisi ve duygusal mutluluk erimi ancak doğasının yapısal durumuna uygun bir işleyiş içinde olmakla mümkündür.
Ve ancak öz benliğin farkında olmak ve farkındalığı oluşturan etkenlerini bilmekle insan gerçek anlamda özgürleşebilir.
Çünkü bilgisizlik ağır bedelli bir tutsaklıktır.
Aymazlık, görünüşte kaygısızlık gibi görünse de aslı itibariyle bir tükeniş sarmalıdır.
Bu bağlamda insan, kendini arayışını bir amaç yaparak, var oluş hakikatini sıradanlık örtüsünün altından çıkarmalıdır.
Alışkanlıkla bilindiği zannedilen ancak hiçbir ihtiyacı karşılamayan yetersizlik dolu oluşumların dayatmalarını kabul etmemelidir.
Hayatın planlı ve sınırlı işleyişi ve geçiş evreleri ile tükenişi arasındaki duraklarda ne olup bittiğini gören dikkatli bir yolcu bilinci içinde bulunulmalıdır.
Bunun için bir çocuğun çevresinde bulunan şeyleri anlamak için sarf ettiği içten çaba gibi bir çaba içine girerek kendi derin sorularımızı aklımıza itiraf ederek, gizli saklı çelişkilerimizi kapalı kaldıkları zindanlardan çıkartarak arayış alanına sürmeliyiz.
Gerçek gereksinimlerin ihtiyaçlarını dile getirdikleri söylemleri vicdanımızın sesinden duyabiliriz.
Bu sesleri duyabilmemizin için ise vicdanımızın sağlığı yerinde olmalıdır.
………..
Evet, insan içinde kaynayan duyguların taşkınlıkları ile kendine zarar verebilmektedir.
Bir tür şımarıklık içine girip etrafını değersizlik içine mahkûm edip, gözlerini kapatarak kör ebe oyunu oynamaya devam edebilmektedir.
Hiçbir şey ile bir duygusal bağı olmadığını kabullenerek, sorumluluklarından kaçabileceğini düşünebilmektedir.
Oysa hayat bünyesinde barındırdığı yaşam şartları itibariyle uyku kaçıran bir özelliğe sahiptir.
Örneğin;
Hiçbir zevk ve lezzetin devamlılığı yoktur.
Her tat içinde bir şekilde acı barındırır.
Her birlikteliğin kucağında bir ayrılık büyür.
Her gençlik göğsünde bir yaşlılık saklar.
Her doğan ölür.
Her gelen gider.
Ne bahar, ne yaz, ne sonbahar ne kış , ne gece , nede gündüz taşıdığı şeyleri terk etmek zorunda kalmaz.
Değişim değiştirmediği, başkalaşmanın başkalaştırmadığı hiçbir şey yoktur.
Ve tabiat bu yönüyle hiçbir dönüşüme karşı duramaz.
Ve elinden bir şey gelmez.
Yani göz yummak anlık bir karanlıkla insan gerçeği göstermez. Ancak hakikat baskılanamaz niteliğini her koşulda ortaya koyar.
Ötelenmiş gerçekçilik yüklendiği ağırlıkları dışa vurduğunda, bu duruma oranla artık irade de zayıflamıştır.
Ve ümitsizlik yıkıcı etkisi ile tüm iyimser varsayımları teselliden uzaklaştırır.
Bir türlü yansıma alınamayan sessizlik duvarları yükselir çağrıların önünde…
Ve bundan sonrası için her şeyi anlamış olmanın pek bir değeri olmaz.
Öfkelenmenin, isyanlara içine girmenin, avazı çıktığı kadar bağırmanın yerinden oynatabileceği bir saman çöpü bile kalmaz.
Evet, bilinçsiz yaşamın, sorgulamadan nefes almanın, öğrenmekten kaçmanın, sadece bedensel tatmin için duyusal donanıma ait ihtiyaçları karşılamamanın kötü bir sonu olacaktır.
Tümüyle yaşamsal edinimlerin desteğini alarak erdemli bir ömrün keyfini sürmek, deneyimlerin beslediği bilinç ile yapıcı aktarımlar ve yol göstericilik içinde olmak varken kendisinden kaçınılmak istenen bir varlık olmak hiç de iyi bir durum olmasa gerek…
Yine kendi kendine yetebilecek olgunluğun ağır başlılığı ve ciddi kazanımı içinde olmak varken, herkese ve her şeye muhtaç bir halde olmak acınılası değil midir?
Yani insanlar geleceklerinde rahat edebilmek için sadece maddi imkânlar taşımazlar. Belki maddi imkânlardan çok daha fazla ihtiyaç duyulan şey doğru bir hayat yaşayış ve algısına sahip olmaktır.
Veya yerinde kullanılmayan ve değeri korunamayan bir sermaye tüketimi söz konusu olduğunda, iflas etmiş olmanın ezintisi kolay kaldırılır bir yük değildir.
Oysa insanın tüm duygu ve düşünce temelli varlık donanımı, kullanma kılavuzu dışında kötü kullanımla herhangi bir bozulmaya uğramamışsa gerçek bir uyarıcı ve yol göstericidir.
Ancak haz merkezli tercihlerin suni teneffüs yaptığı duygular bu şartlarda sağlıklarını koruyamazlar. İşleyişlerindeki niteliğe karşı dayatılan bozgunculuğa karşı kendilerini savunamazlar.
Hayat tarzı nedeni ile yapılanmış kırılganlıklar birçok güçsüzlük meydana getirir.
İstenç, sinerji ve enerjisini kaybederek kendisini motive edecek karar noktasını bulamaz.
Yine de bazı farkındalık ve geri dönüş istekliliğinin şiddeti nispetinde her şey bitmiş sayılmaz.
Olumsuz durum ve sonuçları kabul etmeyerek bir onarım sürecinin arayışına girmiş iradenin elde edebileceği kazanımlar vardır.
İçinde ümit edilmeye dair gerçeklik olan gerekçeler geleceği aydınlatabilir.
Pişmanlıklar yenilgi anlamından çok yenilenmek manasının başlangıcı için harekete geçirici hislerdir.
İtiraflar, içsel gerçekliğin kendi le yüzleşmesidir.
İnsan kaotik deformasyon ve kuruntu enformasyonundan durumsal ve duygusal konumun bilgisine sahip olma yoluyla kurtulabilir.
Yine insanın kendisini tanıması, zayıf ve güçlü yönlerine ait his ve düşüncelerini yönetebilmesi, varlık amaç ve hedefini gerekçelendirebilmesi bir yeniden doğuşu netice verebilir.
……
Evet, nasıl elimize bir kıymık battığında vücudumuz onu dışarı atabilmek için mücadele veriyorsa,
Midemiz bedenimize uygun olmayan bir yiyeceğe karşı bulantı yoluyla ondan kurtulmak için kıvranıyorsa,
Kırılan kemiklerimiz bir an önce kaynamak suretiyle eski yapısına kavuşmak istiyor, yaralarımız kapanmak için gece gündüz bir çalışma içine giriyorsa,
Yıkılan hücrelerimiz nasıl yenileniyor, bağışıklık sistemimiz hizmet ettiği fiziki varlığımızı nasıl savunuyorsa,
Varoluşumuza ait duyusal yapımızın da kendine ait olmayan şeylere karşı böyle tepkisi ve doğasının gerçeğinde olan hakiki durum ve konumuna dönme mücadelesi vardır.
İnsanın bu realiteyi bilip kendi önünü kesmemesi her şeyin düzelmesi için atılan ilk ve büyük adım olacaktır.
Understanding Life -2
For thousands of years our Nev and our generation has been searching for its truth between life and death on earth.
Truth has the ability to reveal itself to realistic aspirations.
It is not possible for the things that one adopts with one’s own sense of value to be valuable, nor is it possible for the things that one considers worthless to be worthless.
Therefore, things that have a common point of acceptance have a universal character.
Being a product of a movement, a school, and looking at life only with the doctrines of the adopted bias can mean having a shallow understanding.
In this context, the comprehensive claims put forward with the definition of life encompassing the past, present and future, and the literature data with historical accumulation must be broad enough not to ensure the happiness of a certain segment, and encompassing enough to include all of humanity.
Yes, the right equations and the right answers can only be established and found through the right questions.
And the right questions go much deeper than meeting the physical needs of human equipment.
Perhaps many people may finish their journey without being able to form a single correct sentence about the meaning of their life.
Or they may extinguish the light of life in the status of talking animals, without even being interested in anything in the systematic of existence.
And again, by being the recipient of desires and wishes and not realizing anything, by experiencing a kind of erosion of emotions and ideas, it can cause the emotional center called the heart, which is at the center of human nature, to lose its life form.
However, the human being is an explorer.
In his soul, which is the center of life, he has an interest in all areas that start from himself and are directed towards all areas of life within his circle.
It is an entity that can almost photosynthesize with everything that comes into existence.
Life energy and emotional happiness is only possible by being in a functioning in accordance with the structural state of its nature.
And only by being aware of the self and knowing the factors that constitute awareness can one be truly liberated.
Because ignorance is a captivity with a heavy price.
Although it may appear to be carefree on the surface, it is actually a spiral of exhaustion.
In this context, human beings should make the search for themselves a goal, and should uncover the truth of their existence from under the veil of mediocrity.
He should not accept the impositions of inadequate formations that are habitually thought to be known but do not meet any needs.
One should be a careful traveler who sees what is going on in the planned and limited functioning of life and in the stops between its transitional phases and its exhaustion.
To this end, we must make an effort, like a child’s sincere effort to understand the things around him or her, to confess our own deep questions to our minds, to bring our hidden contradictions out of the dungeons in which they are locked up and into the field of search.
We can hear the voices of our conscience expressing the needs of real needs.
In order to hear these voices, our conscience must be in good health.
………..
Yes, people can harm themselves with the outbursts of emotions boiling inside them.
They can become spoiled and condemn their surroundings to worthlessness and continue to play the blind man’s game by closing their eyes.
They may think that they can escape from their responsibilities by accepting that they have no emotional connection with anything.
However, life has a sleep-inducing feature in terms of the living conditions it contains.
For example;
There is no continuity of pleasure and flavor.
Every taste contains some form of pain.
A separation grows in the embrace of every union.
Every youth hides an old age in its breast.
Every born dies.
Every comer leaves.
Neither spring, nor summer, nor fall, nor winter, nor night, nor day have to leave what they carry.
There is nothing that change does not change, nothing that metamorphosis does not metamorphose.
And in this respect nature cannot stand against any transformation.
And there is nothing it can do.
In other words, turning a blind eye does not show the truth with a momentary darkness. However, truth reveals its irrepressible quality under all circumstances.
When deferred realism manifests its burdens, the will is weakened in proportion to this situation.
And despair, with its destructive effect, takes all optimistic assumptions away from consolation.
Unreflected walls of silence rise in front of the calls…
And after that, having understood everything is of little value.
There won’t even be a straw left for anger, rebellion, shouting at the top of your lungs to dislodge.
Yes, unconscious living, breathing without questioning, avoiding learning, not fulfilling the needs of the sensory apparatus just for the sake of bodily satisfaction will have a bad end.
It would not be a good situation to enjoy a virtuous life with the support of all vital acquisitions, to be a being to be avoided when you could be in constructive transfers and guidance with the consciousness nourished by experiences…
Isn’t it pitiable to be dependent on everyone and everything, when we should be in the dignity and serious attainment of self-sufficient maturity?
In other words, people do not only need material means to be comfortable in their future. Perhaps what is needed much more than material means is to have the right way of living and perception of life.
Or when it comes to the consumption of capital that is not used properly and whose value cannot be preserved, the crush of being bankrupt is not an easy burden to bear.
On the other hand, if all of the human being’s emotion and thought-based equipment has not suffered any deterioration due to misuse other than the instruction manual, it is a real stimulant and guide.
However, emotions that are artificially inhaled by pleasure-centered preferences cannot maintain their health under these conditions. They cannot defend themselves against the corruption imposed against the quality of their functioning.
The fragility structured by lifestyle creates many weaknesses.
The will loses its synergy and energy and cannot find the decision point to motivate itself.
Nevertheless, all is not lost in the intensity of some awareness and willingness to return.
There are gains to be had by the will that refuses to accept negative situations and outcomes and seeks a process of repair.
Reasons for hope that are realistic can illuminate the future.
Regrets are mobilizing feelings for the beginning of the meaning of renewal rather than defeat.
Confessions are the confrontation of inner reality with itself.
One can get rid of the chaotic information of deformation and delusion through the knowledge of one’s situational and emotional position.
Again, knowing oneself, managing one’s feelings and thoughts about one’s strengths and weaknesses, and justifying the purpose and goal of one’s existence can lead to a rebirth.
……
Yes, just like when we get a splinter in our hand, our body struggles to get it out,
When our stomach writhes to get rid of a food that is not suitable for our body through nausea,
If our broken bones want to regain their former structure by fusing as soon as possible, if our wounds are working day and night to close,
Just as our destroyed cells regenerate, just as our immune system defends the physical being it serves,
Our sensory structure of our existence also has such a reaction to things that are not its own and a struggle to return to its true state and position in the reality of its nature.
Knowing this reality and not blocking one’s own path will be the first and biggest step towards making everything better.
Murat Safitürk
