Hayat, görünen ve göze görünmeyen her şeyi ile bir kanunlar bileşkesidir.
İnsanlar görünen tarafında bu kanunlara riayet ettiğinde ya da çözümlediğinde ona uygun olarak yaptıkları tüm girişimlerde başarı ve ilerleme kaydederler.
Yine bu kanunlara uyulmadığında teknik anlamda taşlar ve çarklar yerli yerine oturmadığından üretim ve verimlilik döngüsünü temin edemez.
Aynı bu şekilde ruhsal boyutta psikolojik yasalar, soyut kanunlar, manevi uygulamalar, metafizik etkileşim alanları vardır.
Bu alanlarında kendine göre prensipleri, işleyiş özellikleri, sebep ve sonuç ilişkileri bulunur.
Bu bağlamda hayat farkındalıklı bir yaşamla niteliği yükselen, ilgisizlik ve sıradanlıkla değer kaybeden bir formdadır.
İnsanların var oluşsal özellikleri bu niteliğin kök hücrelerine sahiptir. Her yaratılış akli, kalbi ve vicdani ölçülerle bir anlam arayışının izin sürer.
Bir anlamda bu yolculuğun kendine özgü zorluk ve zorunlu gereksinimlerinin olmasına karşılık, kendilerini israf eden toplulukların popüler kültür adını verdikleri yozlaşma öğretileri nedeniyle insanların çoğu doğalarında olan bu orkestrayı susturma eğilimi ile hareket ederler.
Bu eğilim ve yönelimler insanların gelişim yoluna engeller oluşturur. İdrak ve anlayış kayıplarına, duygusal kırılmalara, derinlemesine görüş açılarına, sezgisel donanımlarına zarar verir.
Dolayısıyla bu noktada alınan hasarlar bazen geçici körlüğe, bazen kalıcı karanlığa, bazense –eğer önlem alınmazsa– bazı cihetlerle his bağlamında ölümlere neden olur.
Yeni dünyanın hızlı önermeleri, değişkenlikler, yapay ışıltılar, çoklu manipülasyonlar, sürdürülebilirlik kazanmış inovatif ve sübliminal dayatmalarla insanın ilgisini yaratılış özelliğinden kaldırıp, tüketici yönüyle alakadar yaptığından, kişi sahilden ne kadar açıldığını fark edemediği gibi, fark edip dönmek istese de kendinde yeniden kulaç atacak bir güç bulamaz.
Çünkü insan bu engebeli arazide; umut duygusunu, yeniden başlama motivasyonunu, onarım bilincini sırt çantasından düşürmüştür.
Fakat her ne kadar “ağır aksak da olsa gidiyor” gibi görünen, çeşitli pansumanlarla hayat rengi verilen, kısmen uzatma opsiyonlarından kupon yakalayan bazı durumlar olsa da bu suni müdahaleler kısa zaman sonra işlevini yitirir. Ve kaçınılmaz olarak hayata programlı psikoloji yasaları hükmünü onar.
Bu noktada ayak sürümek, inatlaşmak, mazeretler üretip suçlamalar veya savunmalar yapmanın hiçbir anlamı, yaptırımı ve çözüme dair bir yol gösterici sürprizi yoktur. Kırılmış ve ağrılı bir uzvun müsabakada kullanılması, kullanan açısından yenilgiyi hızlandırmaktan başka bir işe yaramayacağı tahmin edilebilir bir gerçektir.
Yani hayat; insan isyan ediyor , beğenmiyor, sevmiyor diye yavaşlamaz, rüzgar esmesini terk etmez, yağmur yağmayı bırakmaz, deniz dalgalanmaktan, gece ve gündüz olmaktan, güneş dönmekten ,doğum ve ölümler ömürdeki çizgisinden ayrılmaz.
Böyle bir akış önü kesilerek durdurulamaz, durdurulamamıştır, durdurulamayacaktır. Bu nedenle kendisine içsel ötenazi yapmaya razı olmayanlar başka bir çare aramak zorundadırlar.
Çünkü ciddiye alınmayan yaşam süreçlerinin insanın kucağına bıraktığı çıktılar , savurgan söylemleri, şımarık boş verleri, böyle gelmiş böyle gider sözleri, herkes benim gibi diye salık verilmiş tesellilerin hiçbir işe yaramadığını sancılı bir şekilde gösterir.
Kısaca hayata ve sahip olduğu maddi ve manevi kanunlara hem hakikaten hem de nezaketen meydan okunmaz.
Kazanılmayacak bir mücadeleye öfkeyle, hırsla, nefretle, inatla girmek ancak aptallıktır. Yine geri dönüş için bir ihtimal kapısının açık olmasına yönelik içinde bir ümidi yaşatmak alçak gönüllülüktür.
Sonuç itibariyle insan kendi elleri ile yaptıkları veya yapması gerekip yapmadıkları ile yüzleşir.
Çünkü hayat tüm unsurları ve kişiye bakan yönüyle belirli bir zaman aralığında insanın ömrüne tanımlanmış bir süreçler bileşenidir.
İşte bu alışverişe ait faturalar bazen yaşamın sonunda birden, bazense belirli periyotlarda kısmen kendi varlığını gösterir ve alacağını alma isteğini hadiseler diliyle beyan eder.
İnsan her neyi öteledi, her neyi atladı, her neyi sakladı , her nereye saklandı ise –üzerinde olumlu çalışma yapılmadığında– ortaya çıkar ve hak dava eder. Hastalıklar, iflaslar, borçlar, ayrılıklar, kayıplar hep bu yüzdendir.
Bu nedenle elinde veya önünde bir fatura, bir ödeme bildirimi bulan insan feryat edip , başkalarını suçlamak ya da dövünmek yerine; hayatında neyi atladığını, sorumluluklarına karşı neyi ihmal ettiğini, vazifeleri noktasında hangi gerekeni yapmadığını, nerede yanlış yaptığını düşünmeli ve önce zihninde söz konusu eksikliği giderip, doğru olanı kalben kabul etmeli ve kendini bu hak edişe aklen ikna etmelidir.
Çünkü insanın kendi eliyle, diliyle, niyetiyle sebep olduğu olumsuzluklar, bir onarım süreci için başkasının tavsiyesinden güç alsa da bireyin kendi katılımını ve dokunuşunu zorunlu kılar.
Evet, günümüzde tüm yaşam alanlarında bir buhran bir kargaşa hüküm sürüyor. Bu kaosun, bireysel hayatları, aile hayatlarını ve daha birçok toplum sınıfını; tükenmişlik, bıkkınlık, ümitsizlik, tahammülsüzlük, amaçsızlık, hedefsiz, tatminsizlik, düşünmekten ve sorumluluktan kaçınma, anlık ve aşkın arzular peşinde koşmak, sevgisizlik, merhametsizlik, kabalık gibi hızlı bir yozlaşma gerçeği ile yediden yetmişe, zengin-fakir, genç yaşlı, kültürlü- cahil her insanı etkisi altına almış olduğu izlenmektedir.
Çünkü insanların çoğu kendileri için yapmaları gereken bir yaşam felsefesine sahip olmak, çok yönlü kültürel gelişimine sürekli öğrenme bilinci ile yatırım yapmak, var oluşsal farkındalık şuuruna ulaşmak, iyi bir izleyici ,iyi bir kaşif gibi hayatı gözlemlemek, bencilliğe neden olan kibir gibi duygulardan kaçınmak, içsel ve toplumsal barışı sağlayan tevazu ile insan ilişkilerini yürütmek, faydasız işlerden ,zararlı kişilerden ,ruha ağır gelen ,kalbi ezen ve aklı taciz eden düşünce ve de oluşumlar içinde olmaktan kaçınmak gibi fıtrat sorumluluklarını yerine getirmediklerinden ,dejenere olan kültür ve yıpratılmış zaman selinin önlerine getirdiği sorunlarla mücadele edecek enerjiyi kendilerinde bulamıyorlar.
Böylelikle tüketici sermayenin kendi döngüsünü devam ettirmek için hayat alanına sürdüğü , “özgürlük” gibi tanımların oyalayıcılığı arkasına sığınıp tüm değerlerinden vaz geçip köleliği kabul ediyorlar.
Oysa kendi hakikatini terk eden bir insanın hiçbir şey bulamadığı yadsınamaz bir gerçektir…
Evet tüm bu insani yenilgi, güç ve değer kaybının nedeni sadece kişinin kendini, sorumluluklarına karşı ihmal ve israf etmesidir. Bu şahsiyet zorlayıcı ruhsal bir acı olduğundan başkalarını suçlamakla teselli aramak gibi girilen yolda ellerinde kalanları da kaybetmek anlamına gelir.
Evet bu zamanda bu dejenerasyondan en çok etkilenen aile hayatı olmuştur. İnsanlar mevcut kültürel ve bilinçsel sermayesi ne kadarsa o kadarlık bir evlilik satın alıyorlar.
Hakikate karşı hayalin ömrü kısa olduğundan alınan birliktelik kararı tükeniyor. Ve insanlar bu sonucu değerlendirme birikimine sahip olmadığından ve çevreleri de aynı sermayesizlikle boğuştuğundan toplu bir kaçış süreci devreye alınıyor. Yani bir an önce bu problem külfeti ortadan kalksın diye oyuncular var gücüyle ellerinden geleni yapıyorlar.
Oysa evlilik birlikte bir hayat yolu yürüyüşü gerçeği ile yine birlikte bir ömrü mana üzerine yaşamak adına ortaklaşa yol tedarikinde bulunmak ve ebedi bir sefere hazırlanıyor bilinci ile birikim yapmaktan ve eksik tamamlamaktan ibarettir.
İnsanlar bu yolculuğa tamamlanmak adına çıkarlar.
Yani asla tamam olarak ve bir yetkinlik bir yolcuğa başlamazlar.
Bu bağlamda fizyolojik uygunluk, psikolojik uyum anlamına gelmez.
Dolayısıyla hayata varoluşsal bir değer ve prensip olarak tanımlanmış bir gerçeklik, asla kendini yozlaştırmaz ve yaşam şuurundan yoksun, yapıcı tutum ve düşünceden mahrum, özveri ve fedakarlıktan yönünden tutarsız hiç kimse için huzur ve geçim vaat etmez.
(Ancak ruhsal anlamda duygu ölümü gerçekleşmiş ve yalnızlıktan ekonomiye, nesilden mirasa, övünmekten övülmeye kadar uzanan çok yönlü maddi ve manevi çıkar ilişiklerinin yanılsatıcı görüntüsü hakikat yanında anlamsızdır. O dünyanın suri şatafatı asıl itibariyle sadece pragmatist ve yüzeysel bir döngüdür. Olumsuz şartların ortaya çıkması bu yapay dengeyi bozar ve birlikteliği sadakatsizlik, güvensizlik gibi çok başka boyutlara taşır. Veya iki yüzlü bir birliktelik sağlar. Bu durum bahsimizin dışındadır…)
Evet anlaşıldığı üzere insanlar hayatlarını ilgilendiren en varsa, onunla ilgili olan yaşadığı veya yaşayacağı psikolojik kanunu iyi bilmeli ve yaşamını o prensiplere göre düzenlemelidir.
Yine bu boyutta kendisine lazım olacak kültürel gereksinimleri edinerek, sosyal gözlemlerle geleceğe yatırım yapmalıdır.
Yine insan kendisinin ruhsal ve zihinsel sağlığını tehdit eden kibir hastalığından tevazu bilinci ile uzak durmalıdır.
İyiliğin iyilik getireceği, hayatın niyetlerle şekillendiği, huzur ve mutluluk için bencilliğin kabalığın hiçbir olumlu katkısının olmadığı bilinmelidir.
Hayat, dünya yaşamı için kısa vade çıktılar sağlasa da uzun vade de sonsuz çıktılar üreten bir değerdir. Bu bilince sahip olmak ve ömür sermayesinin yatırım alanını kısa vadeli kazanımlara feda etmemek gerekmektedir.
Ve insan irade ve niyetini hangi amaçla kullanıyorsa onu karşılayacak olan o niyetin ve iradenin meydana getirdiği gerçekliğin olacağı asla unutulmamalıdır…
…
WHAT’S THE OBSTACLE?
Life is a combination of laws with everything visible and invisible to the eye.
When people obey or analyze these laws on the visible side, they achieve success and progress in all the initiatives they make in accordance with it.
Again, when these laws are not obeyed, production and productivity cannot ensure the cycle of production and efficiency because the stones and wheels do not fall into place in the technical sense.
In the same way, there are psychological laws, abstract laws, spiritual practices and metaphysical interaction areas in the spiritual dimension.
These areas have their own principles, functioning characteristics, cause and effect relationships.
In this context, life is in a form that increases in quality with an aware life and loses value with indifference and mediocrity.
The existential characteristics of human beings have the root cells of this quality. Every creation pursues a search for meaning through mental, heart and conscientious measures.
In a sense, although this journey has its own difficulties and compulsory requirements, most people act with the tendency to silence this orchestra, which is in their nature, due to the corrupt teachings of the societies that waste themselves, which they call popular culture.
These tendencies and orientations create obstacles in the path of human development. They cause loss of cognition and understanding, emotional fractures, damage to in-depth perspectives and intuitive equipment.
Therefore, the damages received at this point sometimes cause temporary blindness, sometimes permanent darkness, and sometimes – if measures are not taken – death in terms of feeling in some aspects.
Since the new world’s fast propositions, variables, artificial sparkles, multiple manipulations, innovative and subliminal impositions that have gained sustainability, take the human interest away from the aspect of creation and make it concerned with the consumer aspect, the person does not realize how far he has gone from the shore, and even if he realizes and wants to return, he cannot find the strength to paddle again.
Because in this rough terrain, one has lost the sense of hope, the motivation to start again and the consciousness of repair.
However, even though there are some situations that seem to be “going on, albeit slowly”, that are given the color of life with various dressings, that partially catch coupons from extension options, these artificial interventions lose their function after a short time. And inevitably, the laws of psychology programmed into life take their course.
At this point, dragging one’s feet, being stubborn, making excuses, accusations or defenses have no meaning, no sanction, and no surprises to guide the solution. It is a predictable fact that using a broken and painful limb in a competition will do nothing but accelerate defeat for the user.
In other words, life does not slow down because people rebel, dislike or dislike it, the wind does not stop blowing, the rain does not stop raining, the sea does not stop waving, the night and day, the sun does not stop spinning, births and deaths do not leave the line of life.
Such a flow cannot, has not, and will not be stopped. Therefore, those who are not willing to euthanize themselves internally have to look for another remedy.
Because the outputs that life processes that are not taken seriously leave in the lap of human beings, their wasteful discourses, their wasteful indulgences, their spoiled promises, their words that this is the way it is, painfully show that the consolations offered as everyone is like me do not work at all.
In short, life and its material and immaterial laws are not to be challenged, both literally and politely.
It is only foolishness to enter an unwinnable struggle with anger, ambition, hatred and stubbornness. It is also humility to keep the hope alive in one’s heart that the door of possibility for a return is open.
In the end, one faces what one has done with one’s own hands, or what one should or should not have done.
Because life is a component of processes defined for human life in a certain period of time with all its elements and aspects facing the person.
The invoices of this exchange sometimes appear suddenly at the end of life, sometimes partially at certain periods, and declare the desire to receive what is owed in the language of events.
Whatever one has postponed, whatever one has skipped, whatever one has hidden, wherever one has hid it – when positive work is not done on it – it comes out and claims its rights. Diseases, bankruptcies, debts, separations, losses are all because of this.
Because the negativity caused by one’s own hand, tongue and intentions necessitates the individual’s own participation and touch, even if it is powered by someone else’s advice for a repair process.
Yes, today there is a crisis and chaos in all areas of life. It is observed that this chaos has affected individual lives, family lives and many other classes of society with the reality of rapid degeneration such as burnout, boredom, hopelessness, intolerance, aimlessness, aimlessness, dissatisfaction, avoidance of thinking and responsibility, pursuit of instant and transcendent desires, lovelessness, lack of compassion, rudeness, and rudeness, affecting every person from seven to seventy, rich and poor, young and old, cultured and ignorant.
Because what most people need to do for themselves is to have a philosophy of life, to invest in their multi-faceted cultural development with the consciousness of continuous learning, to reach the consciousness of existential awareness, to observe life as a good observer, a good explorer, to avoid emotions such as arrogance that cause selfishness, to conduct human relations with humility that ensures inner and social peace, Since they do not fulfill their natural responsibility to avoid useless work, harmful people, thoughts and formations that are heavy on the soul, oppress the heart and harass the mind, they cannot find the energy to fight the problems brought to them by the degenerating culture and the flood of time.
Thus, they give up all their values and accept slavery by hiding behind the distraction of definitions such as “freedom”, which consumer capital puts into the field of life in order to continue its cycle.
However, it is an undeniable fact that a person who abandons his own truth finds nothing…
Yes, the reason for all this human defeat, loss of power and value is simply the neglect and waste of oneself against one’s responsibilities. Since this is a soul-crushing personal pain, seeking solace in blaming others means losing what is left of oneself on the path that one has embarked on.
Yes, family life has been the most affected by this degeneration at this time. People are buying a marriage for whatever cultural and consciousness capital they have available.
Since the life span of the dream against the reality is short, the decision of the union is exhausted. And since people do not have the knowledge to evaluate this outcome and their environment is struggling with the same lack of capital, a collective escape process is activated. In other words, the players are doing their best to get rid of the burden of this problem as soon as possible.
However, marriage is about the reality of walking a life path together, jointly procuring a road to live a life together on meaning, and saving and completing the missing with the consciousness of preparing for an eternal expedition.
People embark on this journey to be complete.
In other words, they never start a journey as complete and competent.
In this context, physiological fitness does not mean psychological harmony.
Therefore, a reality defined as an existential value and principle of life never corrupts itself and promises peace and livelihood to anyone who lacks life consciousness, who lacks constructive attitude and thought, who is inconsistent in terms of self-sacrifice and sacrifice.
(But the illusory image of a spiritually emotionally dead and multifaceted relationship of material and spiritual interests, ranging from solitude to economy, from generation to inheritance, from boasting to being praised, is meaningless compared to the truth. The superficial pomp of that world is really just a pragmatist and superficial cycle. The emergence of unfavorable conditions disrupts this artificial balance and takes the union to very different dimensions such as disloyalty and distrust. Or it creates a hypocritical union. This is beyond the scope of this article…)
Yes, as it is understood, people should be well aware of the psychological law that they live or will live according to whatever concerns their lives and organize their lives according to those principles.
Again, in this dimension, they should invest in the future by acquiring the cultural needs they will need and making social observations.
Again, one should avoid the disease of arrogance, which threatens one’s spiritual and mental health, with the consciousness of humility.
It should be known that goodness brings goodness, that life is shaped by intentions, and that selfishness and rudeness have no positive contribution to peace and happiness.
Life is a value that provides short-term outputs for earthly life, but produces eternal outputs in the long term. It is necessary to have this awareness and not to sacrifice the investment area of life capital for short-term gains.
And it should never be forgotten that for whatever purpose one uses one’s will and intention, it will be the reality created by that intention and will that will fulfill it…
M. Safitürk
