Toplumsal birikimler popüler kültürün gölgesi altında kalmasıyla gelişen bireysellik, birçok değer bağlarının kopmasıyla yapay bir sosyal yapıyı yanılsama ile var zanneder.
Bu dev yanılgı insanı önce kendine sonra da kendi gerçeğine karşı yabancı konuma getirmektedir.
Böylelikle belirli kelimeler ile konuşan, düşünmekten kaçan, anlama çabasından korkan bir tür ortaya çıkmaktadır.
Bu durumda üzücü olan şey ise , bu hayatı yaşayanların sorgusuz bir kabulle gerçekleşen alışkanlıklarıdır.
Duyguların hayat fonksiyonlarını yitirdiği ömürler, henüz tükenmeden kendilerini anlam olarak bitirmiş olurlar.
Bu bağlamda gerçekleşen yaşamlar, hiçbir hakikate şahit olmayan, hiçbir gerçeğin tadını alamayan, hiçbir şeyin farkına varamayan ölgün hayatlara döner.
Belki de bunun dramatik realite ağırlığını ancak aydınlanmanın yolunu arayanlar sezebilir. Çünkü uyarıcı nedenler idrak zafiyeti nedeniyle etkisini çok sınırlı bir alanda sürdürebilmektedir.
Ve bu metastaz bulaş gayet sinsi ilerleyen süreçlerle mükemmel insan doğasının tüm dengesini bozar ve verimsiz bırakır.
Gizlenen değerler ve sosyo-psikolojik besleme unsurları bu yozlaşmadan ve zihin tembelliği ile gelişen kültürel erozyondan hissesini çokça almıştır.
Böylelikle ortaya çıkan mesnetsiz hayat tanımı, ukalalıkla gelişen alaycılık ve her şeyi hafife alma , önemli şeyleri önemsizleştirmek için işlenen görsel ve sözel yoğun baskı , bilgisizlik ile lehinde ve aleyhinde olan şeyleri kavrama güçlüğü adeta bir çok insanı bedensel yaşayan kitleler haline getirmiştir.
Yine acı olan bir diğer husus; bu döngünün varlık onurundan uzaklaştırdığı kurbanlarının kendilerine yöneliş enerjisini tüketerek alacağını alıp, stratejik misyon tatminini gerçekleştirdikten sonra atık bir madde gibi terk etmesidir.
Uygulanan insan tüketim projelerin tüm işlem planı durağan kalmayı, mevcut durumunu korumayı, erişime açık olmayı empoze etmektedir. Sistematik olarak elde edilen verilerle de hayatın kontrolünü sağlamaktadırlar. Aslında bu bir hakimiyet kurulumu ve tanrısal bir yönetim oyunudur.
Birçok insan plana uyarak sadık kaldığından resmin bütünü denilen gerçeği görememektedir.
Küresel kaos arena mimarisi ile inşa edilir. Loca oyun kurucularındır. Diğer alanlar seyirci taraflardan oluşur. Ölüm kalım savaşı ise en alt seviyede gerçekleşir. Orada oluşan aksiyon kendinden başka bir şeyi göremeyecek kadar yoğundur ve birebir gladyatörleri ilgilendirir. Yani sahne senaryoyu oynar ve yöneticilerin beklentisini gerçekleştirir.
Sonuç tüm oyuncular için için döngüsel olarak aynıdır …………… Eninde sonunda kaybedersiniz…
Ve bu kayıp oyun kurucuların gücünden kaynaklanmaz…..yenilginin asıl nedeni bir şekilde o oyunun içine girmiş olmanızdandır.
Elinizde olmayan nedenler ile kendinizi istemediğiniz bir yerde bulmak ise ; orada kalmayı istemediğiniz müddetçe sizi sorumlu kılmaz. Ve kurtulma istek ve yapılması gerekeni yapma iradeniz kurtuluşunuzu temin edecektir.
Peki, bu kadar körü körüne bağlılık ve ilginin sebebi acaba insanın kendinde hissettiği ruhsal boşluk mudur?
Yoksa her yanı kuşatmış, adına sıkıntı denilen ve her fenalığı öğreten karanlık hisler midir?
Bu hisleri besleyen sebepler insanın kendine karşı olan yükümlülüklerine göz kapaması olabiliri mi?
Doğrular ve gerçekler tarafından tehdit edilen tutkuların direnişi mi?
Acaba neyi nasıl yapacağını , neyi nereden öğrenebileceğini bilmemek mi?
Bir şeylerin yanlış gittiğini kendine itiraf etmemenin nedeni , yukarıda söz edilen berbat da olsa alışkanlıkların amansız baskısını kırmak için bir güç ve iradeden yoksun olmak mı?
Ya da bitmeyen yarınlar, hiçbir niyeti terk etmeyen sonralar, yeni başlangıçları omuzundan tutup yerine oturtturan istibdat cuntasının ağ kurduğu düşünce odalarına mı sahibiz…
Her geçen anın geri kazanımının mümkün olmadığı, birkaç saniye ötede olan nefese ulaşıp ulaşamamanın belirsiz olduğu , her kayıp zamanın insana geçip gittiğini bildirmesine rağmen öylece hiç bir şey yapmadan durabilmeyi kabul etmek ,belki de yakın fırtınaların habercisidir…
Özetle;
Kendini aramayan ve kendi hakikatinin peşine düşmeyen,
Yaşam nedenini anlamak için bir emek sarf etmeyen,
Etrafında örülmüş duvarları aşmak yerine onlara yaslanmayı tercih eden,
Şüpheler ve kuruntular üreterek doğrunun izini sürmeyen,
İnsan varlık ve şerefine yakışmayan duygu ve düşünceleri terk etmeyen ,
Hayat teknesinin aldığı hasarını onarmak için çare kapısına yönelmeyen,
Düşkünlüğünü düştüğü yerden kaldırmaya çalışmayan,
Bilmeyen ve öğrenmek istemeyen,
Öz varlığını yok etmek pahasına, verimsiz ve çabasız tutumu sürdüren kişiliğimizden ve kişiliklerden razı olmamalı ve gerekli tepki ve değişimi gerek içsel gerek fikirsel olarak çok yönlü göstermeliyiz.
Leave before you are left!
Individualism, which develops when social accumulations remain under the shadow of popular culture, thinks that an artificial social structure exists with the illusion of an artificial social structure by breaking many value ties.
This giant illusion makes people alien to themselves and then to their own reality.
Thus, a species emerges that speaks in certain words, avoids thinking and fears the effort to understand.
The sad thing in this situation is the unquestioning acceptance of the habits of those who live this life.
Lives in which emotions lose their life functions end themselves in meaning before they are exhausted.
Lives lived in this context turn into dead lives that witness no truth, taste no reality, realize nothing.
Perhaps only those who seek the path of enlightenment can perceive the dramatic weight of reality. Because stimulating causes can only have a very limited impact due to the weakness of perception.
And this metastatic transmission disrupts the entire balance of perfect human nature and renders it inefficient through very insidious processes.
Hidden values and socio-psychological nutrients have taken their share of this corruption and cultural erosion that develops with the laziness of the mind.
The resulting unfounded definition of life, the arrogant cynicism and underestimation of everything, the intense visual and verbal pressure to trivialize the important things, the ignorance and the inability to comprehend what is for and against have turned many people into masses living in the flesh.
Another painful aspect is that this cycle consumes the energy of the victims, whom it alienates from the dignity of existence, by consuming the energy of their orientation towards themselves, taking what it will take and abandoning them like a waste material after fulfilling its strategic mission.
The entire process plan of the human consumption projects imposes to remain static, to maintain the status quo, to be open to access. With the data systematically obtained, they ensure the control of life. In fact, it is a game of domination and divine management.
Since many people are loyal to the plan, they fail to see the reality of the whole picture.
Global chaos is built with arena architecture. The box belongs to the quarterbacks. The other areas are made up of spectators. The life and death battle takes place at the lowest level. The action that takes place there is too intense to see anything else but oneself and concerns the gladiators. In other words, the stage plays the script and fulfills the expectations of the managers.
The outcome is cyclically the same for all players …………… Eventually you lose…
And this loss is not due to the power of the quarterbacks….the real reason for the defeat is that you have somehow gotten into the game.
Finding yourself in a place you don’t want to be for reasons beyond your control doesn’t make you responsible unless you want to stay there. And your desire to get out and your will to do what needs to be done will ensure your salvation.
But is the reason for such blind devotion and interest the spiritual emptiness one feels in oneself?
Or is it the all-pervasive dark feelings of what is called boredom, which teaches all kinds of evil?
Could it be that these feelings are fueled by a blindness to one’s obligations to oneself?
Is it the resistance of passions threatened by truth and reality?
Is it not knowing what to do, how to do it, where to learn?
Is the reason for not admitting to oneself that something is wrong because one lacks the strength and will to break the relentless pressure of habits, however terrible they may be?
Or do we have rooms of thought where the junta of tyranny has set up a network of thought chambers, where endless tomorrows, aftermaths that never leave any intention, new beginnings are held by the shoulders and made to sit in place…
Accepting the fact that every passing moment cannot be recovered, that it is uncertain whether you can reach the breath that is a few seconds away, that you can stand by and do nothing despite the fact that every lost time informs you that it is passing by, is perhaps the harbinger of imminent storms…
To summarize;
The one who does not search for himself and does not pursue his own truth,
Not making an effort to understand the reason for living,
Preferring to lean against the walls built around him instead of breaking through them,
Who does not pursue the truth by creating doubts and delusions,
Not abandoning feelings and thoughts that are unworthy of human existence and dignity,
Who does not turn to the door of remedy to repair the damage to the boat of life,
Who does not try to pick up the fall from where it fell,
Who do not know and do not want to learn,
We must not be satisfied with the personality and personalities that maintain an inefficient and effortless attitude at the cost of destroying their very existence, and we must show the necessary reaction and change in a multifaceted way, both internally and intellectually.
M. Safitürk
