İnsanın hayat yolculuğu, yola çıkış hazırlığına bağlı olarak kolaylıklar vaat etse de genel itibariyle insanın yapısında olan merak ve etkileşim hususları, ilgililik ve karakter yönelimleri ile çok girift detaylarla doludur. Ve insanların geneli bu engebeli arazide yürümeyi tercih ederler.
Fakat bu yolculuk kendi içinde birçok menzil barındırdığından, birbirine benzeyen cadde ve yollar fazlaca bulunduğundan ulaşılması gereken hedef kaçırılabilir ve yolcu çıkmaz sokaklara sapabilir.
İşte bu durumda kaybolan hedef, yitirilen amaç, meydana gelen kafa karışıklığı insanda bir şaşkınlığa dönüşür. Yani ne yapacağını bilemez bir duruma girer.
Ne yapacağı hakkında kararsız olan kişi genel olarak; hayat tazına ve algı ve tercihlerine göre elde ettiği çıktılar itibariyle; şaşmış, şaşırmış, hayrete düşmüş, ne yapacağını, nerede nasıl davranacağını bilmeyen, yapması gereken şeyler hakkında ki gerçekliğe karşı iradesini harekete geçiremeyen, tutuk, yön duygusunu ve tarif edici referansları kaybetmiş, bir çeşit yalnızlık ve manasızlık içinde kalmış bir durumdadır.
Bu sonuçlar genelde insanı, yolculuk türüne göre yolun ilerlenemez noktasına ulaştığında karşılar.
Çok mesafe, çok yük, çok hatıra, çok huy, çok yaşanmışlık izleriyle gelinen bu ruhsal ve zihinsel tıkanıklık eşiği ve yüksek engeller duvarı, kişinin tercih ve tatbik uygulamalarıyla şekillendirdiği mevcut psikolojisinin ve bunun ilişiğinde çok yönlü etkileşimler ile belirli form kazanmış hislerinin durumuna göre bir kale kapısı, bir sur gibi önünde durur.
İnsanı hayrete düşüren ve şaşkınlığa sevk eden ise, bu yaşamsal sonucun; son büküm dönülmeden ve nihai dönemeç aşılmadan görülmemesi, adeta bir sürpriz şeklinde birden irade ve akıl yolunun üzerinde bir tıkaç gibi belirmesi ve meydana gelen bu duygusal ve zihinsel heyulanın ,insanın ruhsal varlığının üzerine çökmesidir.
Sonu şaşkınlığa, yön kaybına ve yalnızlığa çıkan bu yolun yolcusu , içinde bulunduğumuz zaman dilimine bağlı olarak , tarihsel, kültürel, deneyimsel, geleneksel , bilimsel, ilimsel, bilgesel olarak asimetlik ve homojen bir yapıya bürünmüştür.
İnsan doğasının gerçeği arama dürtüsü, anlam keşif eğilimleri gerekli ve yeterli bir hazırlık çantasına sahip olmadığından kırılgan adımlarla çıkılan yolculuklar, yorgunluk, sapmalar ve hadiselerin görüş açısını kapanması nedeniyle ilerlemesini tamamlayamadan tüm olumsuz şart ve koşulların yıprattığı bir yürüyüşe döner. Ve varoluşsal hedefe doğru gerçek bir adım atmadan biter…
Çünkü duygusal ve akışına yaşamanın aklın kurnazlık dışında kullanımını gerektirmediğinden sunduğu öncül hazlar tercih sebebidir. Ve bu tercihler ve edinimler arasındaki bir birini gerekli tutan; kazanımı koruma, fırsatları kollama, elde olanı kaybetmeme, daha fazlasını isteme ve yetinememe gibi bağlar, insanı kısır ve niteliksiz bir döngü içine alır. Bu döngü tıpkı organ kaybı ve yetmezliğinde olduğu gibi ,kişinin ; duygu durum psişik ilişkisini olumsuz bir şekilde baskılar ve bir çok algı yitimi ile kendi çelişik yaşam standartlarını oluşturur.
Bu standartlar başlıca;
Tahammülsüzlük, acelecilik, tek başına karar verme, hedef belirleyememe, amaç oluşturamama, telaş, öfke, sevgisizlik, hayal kuramama, sürekli bir kapanma ve kaçma isteği ile birlikte kendini sıkıntı ve huzursuzluk olarak gösterir.
Yani olumlu önerme ve teklifleri anlama, lehinde olanı sezme, üretici ve katılımcı iradenin aktif girişkenliği, düşünme, değerlendirme, kanaat oluşturma, fikri paylaşma, sevinci yaşama, umut ve hayal sahibi olabilmenin istek üreten sinerji kompleksi deforme olmuştur ve pozitif yansıtıcılar negatif reaksiyonlar şeklinde etki oluşturmaktadır.
Bu doğal kaynak israfı yapay dayatmalarla kendini yenileyemediğinden, irade merkezi idari hâkimiyeti kaybeder ve düzensiz duygu tepkimeleri ve manipülatif gerilim insanın insanlığa ait değerlerini tüketir.
İşte gerçek ne yapacağını bilememe durumu aslında bu tükenmişliktir.
Bu bazı insanlar için erken farkındalık dönemi olsa da bazıları için geç hasat tabir edilebilir. Bu nedenle her şaşkınlık hali , er veya geç, bir olgu olarak insanın karşısına çıkmış ise , dönülebilir bir opsiyonu , bir çıkış yolu bonservisini kişinin eline verebilir.
Bu noktada önemli olan kişinin bu tıkanmışlık ve tükenmişlik ablukasını kırmak veya sarmalını gevşetmek eğilimini, isteklilik ile yapıcı iradesine devretmesi ve uygulama görevini üstlenmesi dir.
Pişmanlığın kullanımı, umudun kullanımı, yeniden başlamanın heyecanı, fırsatın farkındalığı, saatin lehinde işleyen düzlemini görme ve ilk adım motivasyonu gibi, birçok itenek, kişiyi bir taraftan fıtrat dönüş yoluna sokarken eş zamanlı olarak da yoğun bakım sürecini başlatır.
Bu bağlamda edinim havzasından bazı eşyalar kullanılsa da yenilikçi argümanların yolculuğa dâhil olup destek vermesi ciddi bir katkıdır.
Örneğin, bilgiyi bilgelikle revize etme, mevcut algı ve tanımları olumluluk perspektifinden yenileme, yaşam enerji hatlarının amaç hedef bileşeninde bakımlarını yapma, var olan tahripçi ilgi alanını, onarıcı alakadardık sahaları ile değiştirme ve değer üretici girişimcilik gibi eylemler, kişinin kendi iyileşme sürecini hızlandıracak lojistik sağlaması anlamına gelir.
Pratikte ise, bir dizi ayrılma ve konum değişikliği söz konusudur. Yani kısaca ve nostaljik tabirle, fiziksel ve ruhsal bağlamda köklü ve kararlı bir şekilde “ tebdil-i mekan” yapmak şarttır.
Eğer insan bu istekliliği ve iradi adımları yapmaktan çekinir ve bulunduğu noktaya yönelik alışkanlık kazanma yolunu tercih ederse, ne o sokaktan çıkabilir ne de geri dönecek bir kuvveti kalabilir.
Çünkü isteklik ,irade ve kararlılık birleşiminden enerji almayan bir direniş hızlı bir şekilde doku kaybı yaşar ve artık istese de kendini hareket ettirecek gücü bulamaz.
Evet, şaşkınlık ve kafa karışıklığı , yaşamsal ve tercihsel olarak hayat yolunda hangi iz takip edilmiş ise o yolculuğun çıktılarının oluşturduğu barikatlar ile artık yolun bittiğinin göründüğü anda insanı karşılar. Her şeye rağmen yeni lokasyonlar belirlemek , yeni haritalar oluşturmak , U dönüşleri yapmak mümkündür. Ancak bu mümkünlük, tahayyürde kalmış, mütehayyirlik duvarına dayanmış hiçbir kırılgan irade için daimi değildir.
Bu nedenle bu tükenmişlik eşiğini yükselten durağanlığı fazla uzatmamak lazım…
Safitürk Murat
DEAD END STREET
The human journey through life, although it promises ease depending on the preparation for the journey, is full of intricate details, with curiosity and interaction, interests and character orientations inherent in human nature in general. And most people prefer to walk this rough terrain.
However, since this journey involves many destinations and there are many similar streets and roads, the destination may be overlooked and the traveler may end up in dead ends.
In this case, the lost destination, the lost purpose, the resulting confusion turns into bewilderment. In other words, the traveler does not know what to do.
The person who is undecided about what to do is usually unable to mobilize his will in the face of the reality of what he has to do, has lost his sense of direction and defining references, and is in a kind of loneliness and meaninglessness.
These results usually confront people when they reach the point where the path is not progressible, depending on the type of journey.
This threshold of spiritual and mental congestion and wall of high obstacles, which is reached through many distances, many burdens, many memories, many habits, many experiences, stands in front of the person like a fortress gate, a rampart, depending on the state of his/her current psychology shaped by his/her preferences and practices, and his/her feelings that have acquired a certain form through multifaceted interactions.
What astonishes and bewilders the human being is that this vital outcome is not seen until the final twist is turned and the final turn is overcome, that it suddenly appears like a blockage on the path of will and reason, almost as a surprise, and that this emotional and mental landslide collapses on the spiritual being of the human being.
Depending on the time period we are in, the traveler of this path, which leads to confusion, loss of direction and loneliness, has assumed an asymmetrical and homogeneous structure historically, culturally, experientially, traditionally, scientifically, scientifically and wisely.
Since human nature’s urge to search for the truth and the tendencies to discover meaning do not have a necessary and sufficient preparation bag, the journeys embarked upon with fragile steps turn into a walk worn out by all unfavorable conditions and circumstances before they can complete their progress due to fatigue, deviations and the closing of the perspective of events. And it ends without taking a real step towards the existential goal…
Because living emotionally and going with the flow does not require the use of the mind other than cunning, the primary pleasures it offers are preferable. And the ties between these preferences and acquisitions, which keep each other necessary; such as protecting the gain, looking for opportunities, not losing what you have, wanting more and not being satisfied, take the person into a vicious and unqualified cycle. This cycle, just like in organ loss and failure, negatively suppresses the person’s emotional state psychic relationship and creates its own contradictory living standards with many perception losses.
These standards are mainly;
Intolerance, hastiness, making decisions alone, not being able to set goals, not being able to create a purpose, hurry, anger, lack of love, not being able to dream, a constant desire to shut down and escape, as well as distress and restlessness.
In other words, the desire-generating synergy complex of understanding positive proposals and offers, sensing what is in favor, active initiative of the productive and participatory will, thinking, evaluating, forming opinions, sharing ideas, experiencing joy, having hopes and dreams has been deformed, and positive reflectors create negative reactions.
Since this waste of natural resources cannot be regenerated by artificial impositions, the center of will loses administrative control and disordered emotional reactions and manipulative tension consume human values.
This burnout is the real state of not knowing what to do.
For some people this may be a period of early awareness, for others it may be a late harvest. For this reason, every state of bewilderment, sooner or later, if it is confronted as a phenomenon, can put a reversible option, a way out, into the hands of the person.
What is important at this point is that the person willingly delegates the tendency to break the blockade or loosen the spiral of blockage and burnout to his/her constructive will and takes on the task of implementation.
The use of regret, the use of hope, the excitement of starting anew, the awareness of opportunity, seeing the clock ticking in one’s favor and the motivation to take the first step, all of these impulses put the person on the path of returning to nature while simultaneously initiating the process of intensive care.
In this context, even if some items from the acquisition basin are used, the inclusion and support of innovative arguments in the journey is a significant contribution.
For example, actions such as revising knowledge with wisdom, renewing existing perceptions and definitions from the perspective of positivity, maintaining life energy lines in the goal-goal component, replacing destructive interests with restorative interests, and value-generating entrepreneurship provide the logistics to accelerate one’s own healing process.
In practice, there is a series of separations and changes of position. In short and nostalgic terms, it is necessary to make a radical and decisive “change of location”, both physically and spiritually.
If a person hesitates to take these willing and voluntary steps and prefers to become habituated to the point where they are, they will not be able to get out of that alley, nor will they have the strength to go back.
Because a resistance that is not energized by the combination of willingness, will and determination quickly loses tissue and no longer has the strength to move itself even if it wants to.
Yes, bewilderment and confusion, vital and preferential, meet people at the moment when it seems that the road is over with the barricades formed by the outputs of the journey, whichever path has been followed on the life path. Despite everything, it is possible to determine new locations, to create new maps, to make U-turns. However, this possibility is not permanent for any fragile will that remains in the imagination, that rests against the wall of imagination.
Therefore, we should not prolong this stagnation that raises the threshold of exhaustion…
M. Safitürk
