Varlık sahasında olan tüm unsurların gerek fizik gerekse metafizik yapısında bulunan ölçü ve düzen ile birlikte işlevsel özellikler, yaratıcı güce ait üç temel bileşeni gösterir.
Bunlar, bilgi, irade ve yaratabilme gücüdür.
Eğer bir insan tanrı varlığı hakkında bir inancının varlığında söz ediyorsa, yalın olarak sistemin oluşum ve işleyiş bilgisine ait argümanı elde etmelidir. Çünkü şahitlik etmek, görmek ve algılamakla elde ettiği şeyi ilan ve itiraf etmek onamanın doğrulmasıdır.
Bu bağlamda inanç, platonik bir duygusundan çıkarak hakikat bilincine erimin gerçekleşmesini sağlar.
Bu nokta da inanç yoluyla elde edilen kanaat, yaratan ile yaratılan arasındaki iletişim aktivasyonunu gerçekleştireceğinden, kavrayıcı aklı ve onama meyli ile iradi bildirim zorunluluğu vardır.
Çünkü her varlık ve olgunun sahip olduğu değer, nitelik ve içerik onun yüklü olduğu anlamın tanıtıcı kimliğidir.
Dolayısıyla doğrulamama bir ötüşmenin neticesi olacağından; yaratma fiili ile ortaya çıkan eserde bir ilmin varlığını görmek bilinci, varlığın bir kasıt ve amaçla meydana getirildiğini idrak etmek iradeyi, ve tasarımdan görünür olmaya kadar tüm proseslerin nitelikli bir şekilde sistemli kontrolü ve idaresi ise yönetime dair yetkinlik ve gücü yaratma iddiasının onanabilir kanıtlarındadır.
Bu bağlamda insan bu uyum ile verilen yaratma mesajı onamakla gerçek inanç sahibi olmanın görsel tasdik boyut eşiğinden geçmiş olur.
Bu yönüyle görsel algıya sergilenen yaratım sunumu ile yaratılanların ait olduğu sistemsel operasyon ve işleyiş yasalarındaki niteliğin belirgin duruma getirilmesi, insanın aklına ait kavrama yeteneğini harekete geçiren, kızılötesi ışıkları gibi gözle görülmeyen ancak etkinliği yadsınamaz bir bilinç dürtüsüdür.
Yani bu yönüyle her eserin sanatlı olması, bir tasarım işleminden geçmesi ve kendine programlanmış yazılıma uygun meyve gibi, fayda gibi sonuçlar vermesi, her var edilmiş varlığın eko sistemde bir görevinin bulunması çok detaylı olmasa da bütünsel olarak bilinçli olarak takdir edilmeyi ister.
Çünkü bu durum insan aklı tarafından algılana bilir bir ölçüdedir. Dolayısıyla insan aklı doğal olarak bu fark etme ve algılama işleminden sorumludur.
Eğer söz konusu zihinsel farkındalık oluşumu gerçekleşmez ise , varoluşa dair gerekli olan bilinç ve idrak uyumu kaybolur ve inancın kişi açısından gerçekçi bir etkisi kalmaz.
İnsanları birçoğunun inançların ait etki kaybını nedeni, yaratılışla muhatabiyet noktasında doğru ölçümleme ve karşılık verme şeklinin tespit edilememesi ile birlikte böyle bir gerekliliğin varlığına dair bilgi yoksunluğudur.
Örneğin insanda bulunan görme duygusu ve bakma eylemine yönelik var olan şeylere baktığımızda , yıldızlardan atomlara kadar geniş bir daireden söz edebiliriz. İnsanın gözü bu dairede bulunan varlıkların suretini, rengini, boyut ve tasarımları gibi detayları ve birlik noktalarını görebilecek niteliktedir. Dolayısıyla bu donanımın evrende bakmak ve görmek gibi işlevi olduğu ve bu işlevin verimliliğini sağlayacak tüm şartların gören ve görünen arasında var olan bir uyumu gösterdiği açıkça izlenebilmektedir.
Bu bağlamda insan sınırlı bir bakış açısıyla hayatına devam ettiğinde, bir kısmı siyah beyaz gören , bir kısmı sadece önünü gören bir kısmı sadece duyargalarıyla hayata dokunan varlıklardan bir farkı kalmaz.
Görme duygusunu fizyolojik menfaati için kullanan bir canlıya döner. Bakmak ile akıl arasında olan estetik bağı kopartır. Sanat ve düzene ait işleyiş zevkinden mahrum kalır.
Yine insanda olan tatma duygusu, binlerce yiyeceği bir birinden ayıracak ve kategorize edebilecek bir algı sistemine sahiptir. Bu nedenle evrende ona tanımlanan besinler çok çeşitli kılınmıştır. İnsan bu durumu sadece onun karnını doyurmak için kullanmış olsa ve bu kadar lezzet farklılığındaki mesajı anlayamaz ise kaçınılmaz bir şekilde sahip olduğu nitelikten bir değer kaybı yaşayacaktır.
Yine insanın burnu ve koku alma duygusunun önünde sayısız güzel kokular ve bu güzel kokuların niteliğini arttıran kötü kokular bulunmaktadır. Eğer insan bu durumu kendinde var olan algı yeteneklerinin niteliği ile ölçümlemez ise çok sınırlı bir alanda işlev kaybı yaşanacaktır.
Yine insan duyma yeteneğini sadece sosyal hayatı ve bireysel ihtiyaçlarını karşılama aracı ve dar bir alanda basit zevkleri için kullansa, bu durum diğer duygularda olduğu gibi ciddi bir değer kaybıdır. Tabiatın işletim sisteminde yüklü olan çok çeşitli doğal seslerin armonisini, rüzgarların taşıdığı notaları, denizlerin sahillere dokundurduğu nağmeleri, gök gürültüsünün verdiği heyecanı, kuşların cıvıldayışını, suların çağlayışını duymamak ciddi bir yoksunluktur.
Yine insan dokunduğu şeylerin onun bilinç dünyasına gönderdiği mesajı algılayamaz ve sahip olduğu diğer duygusal sistemi ile hissedemez ise adeta, diğer varlıklara göre tüm var oluş seçkinliğini kaybeder.
Kısaca insan var olan ve onun algı yeteneklerine uygun bir şekilde erişime açık yaratılan şeyler ile kendisine gönderilen yaratım mesajına ilgi duymadan, merak etmeden, farkındalık geliştirmeyerek karşılık verirse, inanca açılmış çok büyük bir pencereyi kapatmış olur.
Böylelikle genel olarak insan hem kendi duygusal yapısını hem de dış dünyayı bilip tanıyamadığından doğal sorumluluğu olan anlam arayışını gerçekleştiremeyecektir.
Bu bağlamda ortaya derin bir sessizlik çıkacaktır.
Bu sessizliğin adı tanrının sessizliği olacaktır.
Çünkü sahibine oranlanıp bağlanmayan hiçbir değerin gerçek anlamı bulunamaz.
Karşılıklı uyum noktası tespit edilememiş kavramlar bir araya gelerek bir gerçeğin taşıdığı anlamı açıklayamaz.
Yine doğru bir frekans ayarına sahip olmayan hiçbir alıcı, yayında olan hiçbir anlatımı duyamaz.
Yine doğru soru ve sorgu bilincinden yoksun arayışlar ne bir cevaba ne de sağlıklı bir sonuca ulaşamaz.
Bu nedenle insan doğru ve karşılığı olabilecek bir inanca sahip olarak, zihinsel ve duygusal bir etkileşime erişmek istiyorsa bu kazanım için gereğini yapması temel bir şart ve bir uygulama esasıdır.
Burada kişisel çıkarımlar ve mantıkla örtüşmeyen öneriler, akli olarak karşılığı bulunmayan teklifler, duygusal kabule uygun olmayan davetlerin hiçbir önemi yoktur.
İnanç sahipleri Tanrıyı tanrı dilinden tanımalıdır.
Tanrı nasıl kendine ait ilim, irade, güç, idare, sanat, estetik, cömertlik, şefkat gibi sıfatlarını eserleri ve yönettiği evrensel sistemdeki işleyiş diliyle anlatıyor ise kendi ile sağlıklı iletişim ve etkileşimi de aynı özenle tarif etmektedir.
Bugün ne insan fiziksel anatomisinde, ne makro kozmosun her hangi bir unsurunda, ne de mikrobiyolojik bir varlığın taşıdıkları özelliklere, ne bir çiçeğin ne de bir hayvanın çeşitliğindeki türe ait bilgilerde şaşkınlıktan başka bir şey genel anlamıyla elde edilemiyor, doğa herkesin saygı ve ilgisini hak ediyorsa; tanrıya ait bilginin basitliğinden söz edilemez.
Yine insan kendi ruhsal ve psikolojik yapısı ile ilgili sınırlı bir bilgiye sahipken, yaratıcısı olarak kabul ettiği bir güç hakkında sıradan bilme ve inanma iddiasında bulunması trajikomiktir.
Evet tanrının kendine ait bildirimlerini almak konusunda algı ve bilinç kaybı yaşayan bir iradenin doğru bir inanca sahip olması düşünülemez.
Tanrı yarattıklarını bildiğini, çekirdekten ağaca, spermden vücuda kadar bütün evreleriyle hayatlarını yönettiğini, kabiliyetlerini kendisinin ortaya çıkarttığını, üremelerini temin ettiğini, ihtiyaçlarını en uygun şekilde karşıladığını ve onlara bir süre verip ölmelerini irade ettiğini mükemmel bir düzen ve işleyiş hâkimiyeti içerisinde göstermektedir.
İnsan bu döngüye şahit kılınmış ve akılla görüp gördüğünü bilinçle bildirmesi gereği kendine görev olarak tanımlanmış ve insan bildirim kararında, kabul edip etmemekte serbest bırakılmıştır. Bir zorlama söz konusu değildir.
Bu bağlamda Anayasa’nın en temel birinci maddesi: Delil aklın önüne koyulur, kabul edilmesi için irade zorlanmaz şeklindedir.
Tarihsel kaynaklarda, Mucizelerin gerçekleşmesine rağmen, inanamaya yönelik birçok davetin kabul edilmediği dair bilgiler bulunmaktadır.
Tanrı yaratma fiiline ait tüm gereksinimleri , hayatın döngüsü için gerekli olan her şeyi tedarik etmeye, tüm canlıların kalplerini attırırken, çekirdekleri çatlatıp içinden çiçekleri çıkartmaya, yağmuru indirip, geceyi gündüzü döndürmeyi sağlarken ve göz kapaklarını açıp kapamayı bir insana bırakmayan bir özenle ilahlığını gösterirken , kendisine karşı olan hakimiyet ve ilahlık onamasını tercihe bırakmıştır.
Bu özgürlük sadece serbest düşünebilme duygusu ile insanların başka yönlere gitmesine neden olmuştur.
Bu eğilim ve özgürlüklerin tanımlanmasının yaratıştaki karşılığı sınav, sınanma olarak yapılmıştır.
Yani bir hayat sermayesi, yaşam şartlarına uygun bir dünya oluşumu, kötü ve iyi olan şeylerin tanımı, yolculuğa ait haritalar ve kılavuz bilgileri, gerekli fizyolojik ve psikolojik donanım ve tercih serbestliği ile heybeye doldurulanlar, dünyadan ayrılış ve verilenlerin kullanım şekli hakkında bir hesaplaşma ve kazanıma göre bir sonsuzluk yerleştirilmesin yapılması şeklinde süreç bileşenleri ile bir var oluş öyküsü olarak belirtilmiştir.
Dolayısıyla insanlar tercihlerinde özgür olduklarından, iradeleri le kurguladıkları hayat ve yaşam tarzları karakter oluşumlarını ve inanç şekillerini belirlemiştir. En kısa anlamıyla nasıl inanmak istiyorlarsa öyle inanmış ve bu inanca göre yaşamaya davet etmişlerdir.
Kanaatlerine ve hükümlerine genel anlamıyla müdahale edilmemiştir. Bu durum elçilik kurumunun kapatılmasından sonra daha belirgin hale gelmiştir. Çünkü yaratıma ve yaratılışa ait tüm argüman birikimi sağlanmış ve genel olarak kaynaklar erişime açılmıştır.
İnsan dilediği yerde dilediği bilgi ile kalabilir. İstediği ritüeli takip edebilir. Çok tanrılı, putperest olabilir, şeytana tapabilir. Hiçbir şeye inanmadığını söyleyebilir. Bir kısım varlık değerlerine inanıp, bir kısmına inanmadığı ifade edebilir. İnançla ilgili hiçbir şeyi kabul etmediğini, maddesel verilerin izinde kalacağı düşüncesi salık verebilir.
Burada enteresan olan yine Tanrının sessizliğidir.
Uygun tanım ve öğrenme dili kullanılmadığında vaat edilen güne kadar her şey söylene bilinir. İsyanlar inkârların kapısı açıktır. Tanrının; öfke, şımarıklık ve itiraz dili kullananları ikna etmek gibi bir eylem içinde olmadığı gayet açıkça görülmektedir.
Dolayısıyla inanç ve onama süreçlerinde gerekli olan bilinç ve farkındalıkla birlikte, hakikati öğrenme ve konuya olan ilginin önemi büyüktür.
Gerçek inanç ölçüleri ile yaratıcısına yönelen inşaların tek yönlü inanç yaşamaları ve tanrı ile iletişim ve etkileşim içinde olamamaları yaratılış prensiplerine göre mümkün değildir.
Yukarıda da söz edildiği gibi Tanrının izini doğru takip etmek, aklı öğrenmek için kullanmak ve duyguları saygın bir çerçevede konumlandırarak çıkılan anlam arayışları mutlaka karşılık bulacaktır.
Yine yukarıda yaratma planında olan ölçü ve yönetim harikalığını ifade eden satırlarda ifade edildiği gibi, tanrı eserleri ve eserlerinde sergilediği beceri ve idare erkinin şahitliği üzerinden tanınmalıdır.
Bu erişime sahip olmayan insanların mistik ve mitolojik tanrı bildirimleri derin karanlıklardan oluşur.
Asırlardan beri gelen hikâyeler önlerinde ne bulursa toplayıp bu zamanın sahiline getirmiştir. Doğru bir inanç için, gerçeği bu kalıntılardan kurtarmak gerekmektedir.
Evet, inanç aklen makul değerlere sahip olmalıdır.
Tanrının en küçük yarattığı varlığa gösterdiği bildirim özeninin, iman özelinde eksik bırakıldığı düşünülemez.
Yine insanın hücresine kadar olan etkin bilginin görüldüğü noktada, insanına ait duygu ve düşüncelerin bilinmediği kabul edilmez.
Bu bağlamda Yaratıcının, yaratılanı kendinden habersiz bir yalnızlığa terk etmesi mümkün değildir.
Eğer insanın inancı ona tatmin olma noktasında destek sağlamıyor fakat kalbi de tanrıdan vazgeçemiyorsa bir frekans ayarının zorunluluğunu gösterir.
Sonuç olarak , – yukarıda da söz edildiği gibi – doğru iletişim diline sahip olmak, kaynak bilinci ile saygın öğrenme duygu ve düşüncesi ile hareket etmek, yaratıcının vermek istediği mesajı anlayarak istediği şekle uygun karşılığı vermek çok dilli diyaloğun önünü açacaktır.
İnanç bir tasavvur bir hayal bir farazi motivasyon kaynağı değil, varoluş hakikatinin hayat dolu sonsuzluk kaynağıdır.
….
RATIONAL BELIEF AND CONFIRMATION PROCESSES
All elements in the realm of existence, along with the measure and order found in their physical and metaphysical structures, as well as their functional characteristics, reveal three fundamental components of creative power.
These are knowledge, will, and the power to create.
If a person speaks of having a belief in the existence of God, they must obtain the argument pertaining to the knowledge of the system’s formation and functioning. Because witnessing, seeing, and perceiving something and then declaring and confessing it is the validation of approval.
In this context, belief enables the realization of truth consciousness, emerging from a Platonic emotion.
At this point, the conviction obtained through belief will activate communication between the creator and the created, so there is a necessity for rational declaration with the understanding mind and the inclination to affirm.
This is because the value, quality, and content of every entity and phenomenon is the identifying characteristic of the meaning it carries.
Therefore, since non-verification will be the result of a contradiction, the awareness of the existence of knowledge in the work created by the act of creation, the realization that existence was brought about with intent and purpose, and the systematic control and management of all processes from design to visibility are valid proofs of the claim of competence and power in management.
In this context, by acknowledging the message of creation given through this harmony, one crosses the threshold of the visual confirmation dimension of true faith.
In this sense, the presentation of creation displayed to visual perception and the clarification of the nature of the systemic operations and functioning laws to which the created belong is a consciousness impulse that activates the human mind’s ability to comprehend, like infrared light that is invisible to the eye but whose effectiveness cannot be denied.
In other words, in this sense, every work of art must be artistic, undergo a design process, and produce results such as fruit or benefits in accordance with its programmed software. Every created being has a role in the ecosystem, and although this may not be very detailed, it deserves to be appreciated consciously as a whole.
Because this situation is within the scope of what the human mind can perceive. Therefore, the human mind is naturally responsible for this process of noticing and perceiving.
If this mental awareness does not occur, the necessary consciousness and understanding of existence are lost, and faith ceases to have a realistic effect on the individual.
The reason for the loss of the effect of beliefs in most people is the inability to determine the correct measurement and response to creation, along with a lack of knowledge about the existence of such a necessity.
For example, when we look at the things that exist in relation to the sense of sight and the act of looking in humans, we can talk about a wide range from stars to atoms. The human eye is capable of perceiving the details and commonalities of the entities within this spectrum, such as their form, color, size, and design. Therefore, it is evident that this faculty serves the function of looking and seeing in the universe, and that all the conditions necessary for the efficiency of this function are manifested in the harmony between the seer and the seen.
In this context, when a person continues their life with a limited perspective, they become no different from beings that see only in black and white, see only what is directly in front of them, or perceive life solely through their senses.
It turns into a creature that uses its sense of sight for physiological benefit. It severs the aesthetic connection between seeing and thinking. It is deprived of the pleasure of art and order.
Similarly, the human sense of taste has a perception system that can distinguish between thousands of foods and categorize them. For this reason, the foods defined for humans in the universe are very diverse. If humans use this situation only to satisfy their hunger and cannot understand the message conveyed by such a variety of flavors, they will inevitably experience a loss of value in their qualities.
Again, there are countless beautiful scents in front of the human nose and sense of smell, as well as unpleasant scents that enhance the quality of these beautiful scents. If humans do not measure this situation with the quality of their perception abilities, they will experience a loss of function in a very limited area.
Again, if humans use their hearing ability only as a means of fulfilling their social life and individual needs and for simple pleasures in a narrow area, this situation is a serious loss of value, as in other senses. Not being able to hear the harmony of the various natural sounds embedded in nature’s operating system, the notes carried by the wind, the melodies the sea touches the shores with, the excitement of thunder, the chirping of birds, and the flow of water is a serious deprivation.
Again, if a person cannot perceive the message sent to his conscious mind by the things he touches and cannot feel it with his other emotional systems, he loses all his existence’s uniqueness compared to other beings.
In short, if a person responds to the things that exist and are created in a way that is accessible to their perception abilities without showing interest in the message of creation sent to them, without curiosity, and without developing awareness, they close a very large window that has been opened to faith.
Thus, in general, humans will be unable to fulfill their natural responsibility of seeking meaning, as they cannot understand or recognize either their own emotional structure or the external world.
In this context, a profound silence will emerge.
The name of this silence will be the silence of God.
Because no value that is not related to and connected to its owner can have a true meaning.
Concepts that have not been identified as mutually compatible cannot explain the meaning of a truth when brought together.
Again, no receiver that does not have the correct frequency setting can hear any broadcast.
Once again, searches that lack the right questions and awareness of inquiry cannot lead to any answers or healthy conclusions.
Therefore, if a person wants to achieve mental and emotional interaction by having a true and corresponding belief, it is a fundamental condition and a basic principle of practice to do what is necessary to achieve this gain.
Here, personal interpretations and suggestions that do not align with logic, offers that have no rational basis, and invitations that are not emotionally acceptable hold no significance.
Believers must understand God through the language of God.
Just as God describes His attributes such as knowledge, will, power, governance, art, aesthetics, generosity, and compassion through His works and the language of the universal system He manages, He also describes healthy communication and interaction with Himself with the same care.
Today, neither in human physical anatomy, nor in any element of the macrocosm, nor in the characteristics of a microbiological entity, nor in the diversity of species in a flower or an animal, can anything other than astonishment be generally obtained; if nature deserves everyone’s respect and interest, then the simplicity of knowledge about God cannot be spoken of.
Again, it is tragicomic for humans, who have limited knowledge about their own spiritual and psychological makeup, to claim ordinary knowledge and belief about a power they accept as their creator.
Yes, it is inconceivable for a will that experiences loss of perception and consciousness in receiving God’s own revelations to have a correct belief.
God shows that He knows His creations, that He manages their lives in all their stages, from seed to tree, from sperm to body, that He brings out their abilities, ensures their reproduction, meets their needs in the most appropriate way, and gives them a period of time and then wills them to die, all within a perfect order and functioning sovereignty.
Humans have been made witnesses to this cycle and have been assigned the task of perceiving it with their minds and consciously acknowledging what they see. In their decision to acknowledge it, humans are free to accept or reject it. There is no coercion involved.
In this context, the most fundamental first article of the Constitution states: Evidence is presented to the mind, but the will is not coerced into accepting it.
Historical sources contain information that, despite the occurrence of miracles, many invitations to believe were not accepted.
God provides everything necessary for the act of creation, everything necessary for the cycle of life, keeping the hearts of all living things beating, cracking open seeds to bring forth flowers, bringing rain, turning night into day, and opening and closing eyelids with a care that does not leave it to humans, God has left the choice of sovereignty and divinity to Himself.
This freedom has only led people to go in other directions with the feeling of being able to think freely.
This tendency and the definition of freedoms have been reflected in creation as a test, a trial.
In other words, a life capital, a world formation suitable for living conditions, the definition of good and bad things, maps and guide information related to the journey, the necessary physiological and psychological equipment and freedom of choice, what is packed in the bag, departure from the world, and a reckoning and gain regarding the use of what is given, and the placement of an eternity in the form of process components has been described as a story of existence.
Therefore, since people are free to make their own choices, their will has determined the lives and lifestyles they have created, as well as their character formation and beliefs. In short, they have believed as they wished and invited others to live according to this belief.
Their opinions and judgments have generally not been interfered with. This situation has become more pronounced after the closure of the embassy. Because all the accumulated arguments related to creation and creation have been provided, and sources have generally been made accessible.
People can stay wherever they want with whatever information they want. They can follow whatever ritual they want. They can be polytheistic, idolatrous, or worship the devil. They can say they believe in nothing. They can express belief in some values of existence and disbelief in others. They can suggest that they reject everything related to faith and will follow material evidence.
What is interesting here is again God’s silence.
Without the appropriate language of definition and learning, anything can be said until the promised day. The door to rebellion and denial is open. It is clear that God is not in the business of convincing those who use the language of anger, spoiling and objection.
Therefore, along with the consciousness and awareness required in the processes of belief and affirmation, learning the truth and interest in the subject are of great importance.
According to the principles of creation, it is not possible for the constructions that turn to their creator with true measures of faith to experience one-way faith and to be unable to communicate and interact with God.
As mentioned above, the search for meaning by following God’s footsteps correctly, using the intellect to learn and positioning the emotions in a respectable framework will surely find a response.
Again, as stated above in the lines expressing the marvel of measurement and management in the plan of creation, God must be recognized through his works and the skill he exhibits in his works and the testimony of his administrative power.
Without this access, people’s mystical and mythological declarations of God consist of deep darkness.
Centuries of stories have gathered whatever they could find before them and brought it to the shore of this time. For a true faith, it is necessary to liberate the truth from these remnants.
Yes, faith must have rationally reasonable values.
It is unthinkable that God’s care of notification to the smallest creature is left incomplete in the case of faith.
Again, it is not accepted that the feelings and thoughts of the human being are not known at the point where effective knowledge up to the cell of the human being is seen.
In this context, it is not possible for the Creator to leave the creature to a loneliness unaware of itself.
If a person’s faith does not support him/her to the point of satisfaction, but his/her heart cannot give up on God, it indicates the necessity of a frequency adjustment.
As a result, – as mentioned above – having the right language of communication, acting with the consciousness of the source and with the feeling and thought of respectful learning, understanding the message that the creator wants to give and responding in the appropriate way will pave the way for multilingual dialogue.
Faith is not an imagination, a fantasy, a hypothetical source of motivation, but a vital eternal source of the truth of existence.
